Pianist/componist Philipp Rüttgers, geboren in Kreuzberg, Berlijn (1981), inmiddels werkzaam in Nederland en woonachtig in Diemen vlakbij Amsterdam, maakte inmiddels 7 albums onder zijn eigen naam en was begeleider op 9 albums. Hij verkreeg de North Sea Jazz Composition Assigment, opgericht door het Fonds Podium Kunsten. Hij studeerde piano aan het Art EZ conservatorium in Arnhem waar hij inmiddels ook docent is. Hij was bandleider van de Phat Cool Bigband, het KAMA Quartet en de succesvolle formatie Phil’s Music Laboratory waarmee hij in 2016 op het North Sea Festival stond.

Hij is een muzikale ontdekker die op onconventionele, verrassende manier muziek maakt en schrijft en daarmee slaat hij steeds opnieuw nieuwe muzikale wegen in. Op dit album zijn alle composities van Philipp, die te horen is op piano en “prepared” piano, d.w.z. dat hij niet alleen de toetsen gebruikt, maar ook rechtstreeks de pianosnaren of op een andere wijze de piano niet traditioneel gebruikt. Vervolgens horen we Thomas Pol op contrabas en Sun-Mi Hong op drums.

Verwacht dus geen doorsnee piano trio muziek want o.a. door het gebruik van de “prepared” piano techniek komen we soms heel aparte klanken tegen. Maar desalniettemin horen we hier uitermate interessante muziek die soms zelfs overkomt als klassieke muziek zoals in “Posthoven”. Na het verstilde “Intro” met spaarzame piano akkoorden volgt het snelle “Rounds” met sprankelend pianospel. “Gibberish” oftewel onzin taal is een uitermate vernuftig in elkaar gestoken muziekstuk dat overloopt in “Improvisation 1” waarin we voor het eerst de geluiden horen van de “prepared” piano, tsja ik ben er niet echt van onder de indruk, een samenraapsel van vreemde klanken.

In het nummer “Escher” keren we gelukkig weer terug naar de “normale” piano, waarom het nummer is vernoemd naar de beroemde kunstenaar is mij niet duidelijk. Over “Posthoven” had ik het al, “Bass” begint met fraai basspel van Pol waarna Philipp zich erbij voegt met subtiele loopjes, een heerlijk nummer. In “Introspective Dialogue” is er weer sprake van het gebruik van de piano zonder de toetsen te gebruiken, hier kan ik het wel pruimen, ik heb het wel leuker meegemaakt met Aki Takase die een pingpong balletje over de snaren liet dansen, ook visueel geslaagd. Al bij al een aangename kennismaking met Philipp Rüttgers, tot nu toe voor mij onbekend, een welkome aanwinst voor de Nederlandse jazzscene !

Jan van Leersum.